Plot Fic spn- Sam / Dean rate:R (มั้ง)

ปกติไม่เคยเขียนฟิคเลยค่ะ เคยแค่อ่านแล้วก็ชอบจดพล๊อตไว้ เขียนครั้งแรกก็มีฉากเลย //ดีแล้วรึชั้นนนนo{}o!!

ตอนนี้กำลังนั่งไล่ดูSPNตั้งแต่ซีซั่น1อยู่ค่ะ = v = นั่งดูมาจนถึงตอนนี้ (ประมาณซี2-3) ก็เริ่มอินนิดๆและนะ(รึเยอะแล้ว)

ถ้าจำไม่ผิดคืออันนี้ลุกขึ้นมานั่งพิมตอนตี3 สมงสมองไม่ค่อยมีเลยค่ะ คิดออกมาได้เป็นพล๊อตสั้นๆแบบนี้ อยากลองมาใส่รายละเอียดดูนะ แต่มันมาเท่านี้อ่ะ5555

*ภาษาจะห้วนๆหน่อยเพราะเป็นแค่พล๊อตนะคะ* ขอบคุณที่(หลง)เข้ามาอ่านค่า

 

Pairing : Sam / Dean

Rate : อะไรดี….มันไม่น่าจะR(รึเปล่า)แต่คิดว่าไม่น่าจะPGแน่ๆ

 

แซมที่กำลังรู้สึกหมดกำลังใจที่จะต่อสู้กับจิตใจที่สูญหายไปของตัวเองได้ขอร้องดีนให้ช่วยฆ่าตนซะ ถ้าหากว่าตนได้สูญเสียความเป็นตัวเองไป

แน่นอนว่าดีนปฏิเสธแทบจะทันที ใช่มันอาจมีบ้างที่ในแว๊บแรกเค้าจะลังเลเพราะยังไงซะนี่ก็คือคำพูดสุดท้ายของพ่อ

คำขอร้องสุดท้าย มันไม่ผิดที่เค้าจะเก็บมาใส่ใจอยู่บ้าง

แซมจับปืนในมือดีนมาจ่อที่หัว

“นายต้องทำ”

ดีนมองหน้าแซมและมองที่นิ้วของตนที่แซมจับให้วางตรงที่เหนี่ยวไก

“ไม่มีทาง!นายจะบ้ารีไง! ฉันทำไม่ได้หรอก”

แซมมองดีนที่กำลังปฏิเสธคำขอร้องจากเขาอย่างจริงจัง

“โอเค แล้วนายจะเสียใจที่นายไม่ทำมันซะ” แซมกระชากปืนออกจากมือดีนและตบมันเข้าที่ขมับของดีนอย่างจัง. ดีนล้มลงทันทีตามแรงเหวี่ยง เขานอนนิ่งอยู่แทบเท้าแซม

ถ้าจะบอกว่าการตื่นขึ้นมาหลังจากดื่มเหล้าเกินขนาดแล้วจะต้องปวดหัวละก็ครั้งนี้ก็สมจริงกว่าครั้งไหนๆเลยล่ะ.

ดีนคิดขณะที่กำลังพยายามลืมตาและปรับสายตาให้เข้ากับแสงเบื้องหน้า เขาพบว่าเขานั่งอยู่ที่พื้น มือไผล่หลัง และแซมก็กำลังมัดเชือกที่ข้อมือของเขาให้ติดกับเสาอยู

“เฮ้ย!! จะทำอะไรวะแซมมี่!”

แซมไม่สนใจและมัดเชือกให้แน่ขึ้นอย่างใจเย็น

เขาเดินมานั่งยองๆข้างหน้าดีน แล้วต่อรองอีกครั้ง

“นายต้องฆ่าชั้นซะเมื่อเวลานั้นมาถึง”

ดีนขมวดคิ้วด้วยอารมณ์

“ชั้นบอกว่าไม่ไง! ทำไม! คิดว่าจับชั้นมัดแล้วชั้นจะกลัว แล้วบอก ยอมแล้วครับๆรึไง”

แซมมองอย่างเอือมๆ “ไม่หรอก …ชั้นแค่ลองถามก่อนที่จะทำ”

ดีนมองหน้าแซมงงๆ แต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อแซมเอื้อมมือมาปลดซิปกางเกงของเขาลงและจับไปที่น้องชายของเขา

“เฮ้ย แซมมี่ ชั้นไม่เล่นนะ!!”

“ชั้นก็ไม่ได้ล้อเล่น…สัญญามาว่านายจะฆ่าชั้น”

“ไม่!!!”

แซมเริ่มลูบไล้ไปตามส่วนนั้นของดีนและเริ่มขยับเร็วขึ้นอย่างช้าๆ

“ชั้นจะหยุดก็ต่อเมื่อนายตกลง” แซมพูดลอยๆขึ้นมาโดยไม่สนใจว่าดีนจะตอบว่ายังไง

“เหอะ!! แค่นี้คิดว่าชั้นทนไม่ได้รีไง” ดีนยังพูดวางท่าทั้งๆที่ตัวเริ่มสั่นนิดๆจากความรู้สึกเสียวซ่านตรงส่วนปลาย

แซมมองดีนที่ทำหน้าอวดดีและยิ้มเยาะใส่เขา เขาล้วงมือเข้าไปด้านล่างของส่วนที่เข้าจับอยู่และความหาช่องที่จะสอดนิ้วเข้าไป

“เดี๋ยวๆๆๆๆๆ อยะ….”

แซมคลำหาทางเข้าอย่างช้าๆเผื่อว่าอีกฝ่ายจะเปลี่ยนใจ ส่วนมืออีกข้างของเขาก็ไม่ได้หยุดขยับ เขาตั้งใจว่าจะทำต่อไปจนกว่าอีกฝ่ายจะยอมจำนน

“หยะ..หยุดเถอะแซมนายไม่ขยะแขยงรีไง” ดีนเสียงเริ่มสั่นด้วยความรู้สึกดีที่เค้าไม่อาจจะแย้งได้ เขาแอบคิดว่าน้องชายของเขาก็มีเทคนิคการใช้นิ้วชั้นยอดไม่ใช่เล่นนะ

“ไม่นะ ชั้นเฉยๆ  ถ้านายขยะแขยงก็รีบตอบตกลงซิ…”

แซมพูดจบและยิ้มกว้างเหมือนเด็กๆที่อยากลองดี

เขาเริ่มสังเกตุว่าดีนเริ่มตัวบิดเกร็ง และมีน้ำซึมออกมาจากส่วนปลายนิดหน่อย

“คำตอบชั้นยังเหมือนเดิมเฟ้ย!! ” ดีนยังทำปากเก่ง ได้คงเส้นคงวา

แซมขยับนิ้วที่ด้านหลังให้ลึกและเร็วขึ้น

“อะ! เดี๋ยว!อย่าโดนตรงนั้น!!” ดีนหลับตาและย่นคิ้วเข้าหากัน พยายามสะกัดกลั้นอารมณ์ที่กำลังพุ่งพล่าน

แซมเงยหน้ามามองดีนเพราะทางด้านหลังของดีนรัดนิ้วของเขาขึ้นมาอย่างแรงทันใดน้ำสีขาวขุ่นก็ทะลักออกมา บางส่วนกระเซ็นมาตกตรงแก้มของแซม

แซมมองพี่ชายของตนที่หอบหายใจถี่ พร้อมกับเบือนหน้าไปอีกทาง ทั้งๆที่ปกติดีนเป็นคนหัวรั้น เอาแต่ใจจัวเองมากแต่ตอนนี้เขากลับทำตัวดูน่ารักอย่างเหลือเชื่อ

ดีนเห็นแซมนิ่งไปเข้าจึงเหลือบตามาทางแซมเพื่อดูสถานการณ์

“เฮ้ย!นายจะบ้าเหรอ! นิ่งทำไมวะเช็ดซิ!แล้วก็แก้มัดชั้นด้วย” ดีนทั้งตกใจทั้งเขินอายกับเหตุการณ์ทั้งหมด ไหนจะน้ำที่เลอะบนหน้าน้องตัวเอง

เขาได้แต่คิดว่าเรื่องนี้มันคงไม่แพร่งพรายออกไปไหนใช่มั้ย…ใช่มั้ยวะ!

แซมตื่นจากพวังเพราะเสียงดีนตะคอกใส่ พลอยรีบแก้มัดดีนอย่างเร็วตามความเคยชินเมื่อได้ยินเสียงพี่

“พอใจแล้วใช่มั้ย… แล้วก็รู้ไว้ด้วยว่าชั้นไม่เปลี่ยนใจ ต่อให้นายทำขนาดนี้ก็ตาม!!”

ดีนบอกแซมด้วยสีหน้าจริงจังพร้อมกับหน้าที่ยังแดงไม่หาย

“หลบซิ!ชั้นจะไปเข้าห้องน้ำล้างตัว” ดีนเอามือผลักแซมออกไปให้พ้นทางพร้อมกับใช้เป็นที่ยันตัวเองยืนขึ้น

แซมปัดมือออก จนดีนเซถลาไปอีกทาง

“ชั้นจะเข้าก่อน” แซมพูดแล้วชิงเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างเร็ว ปึง!

“เฮ้ย! อะไรวะนายเปื้อนแค่มือกับหน้านิดเดียวเองนะไหนบอกไม่ขยะแขยงไง”

ดีนตะโกนไล่หลังพร้อมกับสบถและบ่นอุบอิบอีกยาวเหยียด

.

.

.

แซมกุมจับส่วนอ่อนไหวของตัวเองและตัวสั่นระริกเมื่อถึงจุด เขาหายใจหอบกับสิ่งที่เขาเพิ่งทำกับตัวเอง และกับพี่ชาย

“ทำอะไรลงไปวะ”

แซมสบถให้กับความรู้สึกของตัวเองที่ไหลตามน้ำและทิชชู่ในชักโครกไป